Het licht gaat uit. Ik verstijf, het aardappelmesje geprikt in de nog niet gare aardappelen.
De kookplaat is uit. Ik ben te laat. Het eten is niet klaar. Ik knipper de opkomende tranen weg.
En dat na zo’n fijne dag. Bevend steek ik de kaarsen aan. De vlammen maken onheilspellende schaduwen op de muur.
De blauwe plekken van vorige week zijn net verdwenen.
Met stroom was het leven moeilijk, zonder is het ondraaglijk.
Wanneer ik de sleutel in het slot hoor, klem ik nog steeds het aardappelmesje vast in mijn vuist. Het stopt hier.
Dit kortverhaal diende ik in voor de 24ste George Leroyprijs. Ik was niet genomineerd als één van de vijf laureaten maar vond het wel een fijne uitdaging. Je kan de winnende verhalen terugvinden op de website van de organisator Marnixring Leeuwercke Waregem.
Top! Alles is gezegd in die honderd woorden. Een goed verstaander heeft
maar een half woord nodig. Doe zo verder…👍
Kort maar heeeeeel goed!!! Benieuwd naar het volgende!!
Super mooi alweer 🙂
Dit afschakelplan is een onvergefelijke blunder in het huidige energiebeleid.En zeker ook voor die niet gare aardappelen.
Leg dat mes rustig neer, koop een campingvuurtje voor die ondraaglijke tijden en dan hoeft het niet stoppen, noch het verhaal, noch de gaarheid van de aardappelen en ook de uitdaging niet.
Je hebt ook talent zo te zien Francky 👍👍
Mooi mooi👍👍
Wel héél kort hé 😂. Net als het spannend wordt…