Info boek

Titel: ZWARTE SECONDEN
Auteur: KARIN FOSSUM _{Vertaler:Annemarie Smit}
Verschijningsdatum: 10/10/2008 (oorspronkelijk 2002)
Uitgeverij: Manteau (oorspronkelijk J.W Cappelanes Forlag as)
292 Pagina’s

Korte samenvatting

Dat wat Helga altijd vreesde, is gebeurd. Haar dochter van 10 komt niet terug thuis nadat ze in het dorp een tijdschrift ging halen met haar fiets. Wanneer de politie echt gaat zoeken, is de verdwijning realiteit. Wat is er met Ida gebeurd? Welke rol speelt Emil, de vreemde man die enkel “neen” kan zeggen? De verdwijning van Ida heeft niet alleen impact op Helga maar ook op de familie van haar zus, die mee op instorten lijkt te staan.

Beste zin

“Het dier nam de zwakke beweging op de matras waar en hief zijn kop op. De volgende seconde liet de wekker drie korte piepjes horen.”

(Hoofdstuk ‘3 september’, pagina 49)

Oordeel (review)

A = Dit boek leg je niet neer

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Het is altijd fijn om een spannend boek te lezen waar je zo in het verhaal zit waardoor je niet meer bezig bent met de schrijfstijl of andere zaken. Ik wou het uitlezen, wou weten hoe het eindigde en kon het daardoor moeilijk neerleggen. Dan is de regel: A-score.

Je kan je zo inleven in elk van de personages die de auteur opvoert. De angst van de moeder, de bezorgdheid van de zus, de reacties van het nichtje en de neef, enzovoort. Je voelt hoe zij zich voelen en dat is dankzij de manier waarop de schrijfster het innerlijke van de personages zichtbaar maakt. Naast de beleving van de nabij betrokken personages, volg je het onderzoek van de politie en zoek je mee naar wat er juist gebeurd is. Alles wordt pas helemaal duidelijk op het einde van het boek. En zo hoort het.

Een leukigheidje dat mij opviel in dit boek waren de verdoken verwijzingen naar de titel. Uiteraard gaat de titel vooral over het feit dat de moeder wacht op bericht van haar dochter en die wachttijd zijn zwarte seconden. Maar zoals in de gekozen zin, komen de woorden ‘de seconden’ regelmatig voor, opvallend vaak naar mijn aanvoelen. Ik vond dat wel iets hebben. 

Conclusie

Een niet weg te leggen boek dat misschien niet als literair werk wordt beschouwd maar wel gewoon leuk om te lezen is. Het is spannend en de personages zijn zo geloofwaardig dat het bijna pijn doet. Zeer aan te raden dus. Het was weer eens een fysiek boek, dus als iemand interesse heeft, laat maar weten dan bezorg ik het papieren exemplaar bij jou.