Sophie Kinsella is de schrijfster van de Shopaholic-serie, een boekenreeks over een jonge vrouw die verslaafd is aan shoppen. De serie is zeer populair en leverde verschillende bestsellers op. Zelf las ik ook het eerste boek in die serie en ik was direct verkocht voor de schrijfstijl van deze auteur. Haar meest recente boek ‘De burn-out’ las ik enkele weken geleden voor deze blog en ook die stelde niet teleur.
De mens
Haar naam doet niet vermoeden dat ze een Britse is en dat komt omdat Sophie Kinsella niet de echte naam van de schrijfster is. Eigenlijk heet ze Madeleine Wickham en veel Britser dan dat wordt het niet. Ze heeft 5 kinderen, vier jongens en een meisje en is ondertussen 55 jaar (°1969). Oorspronkelijk werkte ze als financieel journalist. En blijkbaar is schrijven niet haar enige talent. Ze heeft namelijk haar man, een operazanger, nog een tijdje op de piano begeleid tijdens zijn tournees. Sommige mensen kunnen alles.
De schrijfster
Haar eerste boek schreef ze toen ze 24 jaar was, nog onder haar echte naam. Onder die naam publiceerde ze 7 boeken. Als Sophie Kinsella schreef ze tot nog toe 24 boeken. Dat betekent dat ze een boek per jaar publiceert, ook weer een stevig tempo. Ik blijf me afvragen hoe ze het doen.
Van haar boeken verkocht ze meer dan 45 miljoen exemplaren in meer dan 60 landen. Ze is vertaald in meer dan 40 talen. Als je die verkoopcijfers ziet, dan is er ongetwijfeld tijd om fulltime te schrijven en dan lukt een boek per jaar waarschijnlijk wel.
Haar routine
Blijkbaar is ze nogal extreem. Wanneer ze een idee heeft, dan voelt ze zich gedwongen om het op papier te krijgen. En die nieuwe wereld van haar toekomstige boek kan haar dan helemaal opslorpen. Op die momenten zal haar familieleven zich aanpassen aan haar passie, dankzij de hulp van haar man en het begrip van haar kinderen die niets anders gewoon zijn.
Ze heeft de gewoonte om thuis te schrijven. Ze sluit zich wel af van haar omgeving door muziek te spelen waardoor ze niets anders meer hoort. Voor haar planning gaat ze meer naar koffieshops waar ze dan vaak gewoon zit en nadenkt. Net zoals wandelen haar helpt om ideeën te bedenken, helpt het zitten denken bij een koffie.
Ze heeft bovendien de gewoonte om te reviseren terwijl ze schrijft. Ze schrijft een paar hoofdstukken en past die dan aan en gaat zo door. Iets wat door veel ‘deskundigen’ wordt afgeraden. Maar blijkbaar werkt dat voor haar wel. Hmm, misschien moet ik dat ook eens proberen.