Info boek

Titel: DE GREPPEL
Auteur: HERMAN KOCH
Verschijningsdatum: 11 oktober 2017
Uitgeverij: Ambo/Anthos Amsterdam
320 Pagina’s

Korte samenvatting

Robert is de (fictieve) burgemeester van Amsterdam. Zijn echtgenote is afkomstig van een vaag buitenland en hij is al jaren gelukkig getrouwd. Of tenminste dat dacht hij. Op de nieuwjaarsreceptie ziet hij zijn vrouw lachen met één van zijn collega’s en hij vermoedt dat er meer achter die lach zit. Is zijn vrouw hem echt aan het bedriegen of speelt het allemaal in zijn verbeelding? En terwijl hij deze vraag probeert te beantwoorden, krijgt hij ook nog een vreemde boodschap van zijn vader.

Beste zin

“‘Na de zomer stappen we eruit,’ zei mijn vader. ‘Je moeder en ik. We hebben het er lang over gehad, en het lijkt ons de beste oplossing. We gaan alles nog één keer doen.”

Hoofdstuk 8

Oordeel (review)

A = Dit boek leg je niet neer

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Herman Koch heeft een heel specifieke schrijfstijl. Sinds zijn boek ‘Het diner’ ben ik een fan. In De Greppel doet hij het weer. Je raakt volledig in de ban van de verteller, in dit geval de fictieve burgemeester. Hoewel er ogenschijnlijk niets gebeurt, slaagt de schrijver er in te boeien vanaf de eerste zin, gewoon door de manier waarop het personage vertelt.

Het is onwaarschijnlijk hoe een kleine gebeurtenis, het lachen van zijn vrouw op een nieuwjaarsreceptie, tot zoveel gedachtenkronkels kunnen leiden bij het hoofdpersonage. Bovendien vervelen die kronkels geen moment. En dan komt er nog het vreemde verhaal van zijn ouders bij. Twee bejaarde negentigers die niets aan de hand hebben en uit het leven willen stappen. Niemand is verrast en het komt amper ter sprake en toch speelt het een belangrijke rol in het verhaal van deze burgemeester.

Ik keek van bij de eerste zin uit naar het einde om te weten hoe de vork aan de steel zat. Opnieuw een meesterwerk van de heer Koch.

Conclusie

Ik ben echt jaloers op Herman Koch. Zijn verhalen zijn zo boeiend ook al is het verhaal het op zich eigenlijk niet. De wijze waarop hij het vorm geeft, de volgorde waarin hij vertelt, is gewoon schitterend. Ik wou dat ik dit kon. Meer over Herman Koch in mijn blog van 7 augustus.