Info Boek

Titel: WIE GELOOFT DIE MENSEN NOG?
Ondertitel: Een eerlijk gesprek met onze partijvoorzitters
Auteurs: HANNELORE SIMOENS, WALTER DAMEN
Verschijningsdatum: 30 mei 2024
Uitgeverij: Pelckmans Uitgevers
220 pagina’s

Waarover gaat het?

Een jurist en een politiek journaliste interviewden alle partijvoorzitters in het jaar voor de verkiezingen van 2024 (Vlaams, Federaal, Europees en gemeentelijk). 

Interessantste weetje (citaat)

“We zouden alle middelen ook in socialemedia-advertenties kunnen steken en bijna letterlijk stemmen kopen. Maar dat weiger ik. We zouden ook nooit aan de bedragen van Vlaams Belang of N-VA geraken want wij hebben gewoon zoveel geld niet.”

Is de partijfinanciering gigantisch uit de hand gelopen? En vervalsen sociale media onze democratie?

Wat vond ik ervan? (review)

F – Interessant thema

Meer info over de oordelen: Non-fictie oordelen

Ik heb dit boek gelezen een half jaar na de verkiezingen van juni 2024. Er was op dat moment nog geen federale regering, ondertussen is die er wel. In dit soort boeken zoeken de schrijvers naar hoop, naar oplossingen voor de problemen waar we steeds mee geconfronteerd werden in de afgelopen 20 jaar: regeringsvormingen die jaren aanslepen, regeringen die vechtend over straat rollen, parlementsleden die geld opstrijken zonder iets te doen, enzovoort.

Helaas. In dit boek is er zeer weinig hoop. Elke voorzitter geeft zijn mening over verschillende thema’s, vooral gelinkt aan de structuur van België en het kiessysteem. Ze zijn het ongelooflijk eens met elkaar en toch gebeurt er niets. Helemaal niets. Iedereen wil de senaat afschaffen, wil een beperking in de tijd van regeringsvormingen, wil dat het parlement meer macht neemt/krijgt maar niemand doet iets in die richting. En daarom heeft het weer meer dan 200 dagen geduurd voor de huidige regering vorm kreeg. Daarnaast zie je bij verschillende voorzitters dat ze nu een standpunt innemen tegen iets omdat ze zo andere partijen kunnen raken. Maar je voelt zo aan dat ze zouden veranderen van gedacht als ze zelf in de machtspositie zouden zitten (cfr. Citaat).

Een fout van de schrijvers is dat het boek vooral gaat over de staatsstructuur in België maar ze alleen Vlaamse voorzitters interviewen. Misschien zou het luisteren naar de Waalse voorzitters duidelijk maken waarom er over al die onderwerpen – waarover iedereen het eens is – niets gebeurt.

Het boek was inhoudelijk ook niet erg sterk. Er stond weinig nieuws in. Anderzijds leest het boek wel vlot want elke voorzitter komt apart aan bod waardoor het allemaal korte stukjes zijn. Maar het gebrek aan interactie maakt het zwak. De voorzitters worden weinig uitgedaagd op wat ze zeggen, ook niet door de interviewers.

Conclusie

Dit boek leest vlot, je leert iets over hoe deze voorzitters kijken naar de politiek maar het blijft inhoudelijk heel erg op de vlakte. Het is weinig verdiepend en door de individuele gesprekken mist ik discussie.