Info boek

Titel: 20.000 MIJLEN ONDER DE ZEE
Auteur: JULES VERNE _{Vertaler: Andrea Gouveia}
Verschijningsdatum: 12 maart 2020 (origineel 1870)
Uitgeverij: Rastro Books
188 Pagina’s

Korte samenvatting

De wetenschapper Pierre Aronnax wordt opgeroepen om op onderzoek te gaan naar een vreemde diersoort die boten doet zinken. Bij een aanvaring met het dier valt hij van de boot en wordt opgepikt door het ijzeren beest. De duikboot blijkt van kapitein Nemo te zijn. Hoewel Aronnax gevangen genomen wordt, geniet hij van elke mijl onder water.

Beste zin

“Hij geloofde er aan, zoals sommige oude wijven aan het bestaan van den Leviathan gelooven, uit geloofsovertuiging, niet door redenering. Het monster bestond, hij zou er de zee van bevrijden, dit had hij gezworen.”

Ned Land.

Oordeel (review)

D = Simpelweg een goed boek

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Opnieuw een klassieker deze week, een boek van Jules Verne, een nogal bekende schrijver uit de oude tijd, de vader van de sciencefiction volgens wikipedia. En ik heb ervan genoten. Dit was echt een leuk boek om te lezen, ondanks de oude taal en het beperkte verhaal.

We zitten in een duikboot die kapitein Nemo zelf heeft gebouwd omdat hij niets meer met de aarde en zijn bewoners te maken wil hebben maar waarom dat zo is, dat komen we nooit echt te weten. Er is niet echt een goed einde van het verhaal en er gebeurt niet echt veel voor de rest. Professor Aronnax zit met twee kompanen vast in de boot en mag af en toe buiten om de pracht van de oceanen of eilanden te bekijken. En dat is het zowat. Maar er is blijkbaar nog een tweede deel (ook volgens wikipedia) dat van het westelijk halfrond (dit was het oostelijk) misschien dat daar het verhaal in afgerond raakt.

En toch heb ik dit boek heel vlot uitgelezen. Het was gewoon heel erg goed geschreven. Ik begrijp dus wel waarom dit een klassieker geworden is.

Conclusie

Blijkbaar moet er niet altijd een goed verhaal zijn om een goed boek te zijn.