Ik las nog geen enkel fictieboek van Renate Dorrestein, maar haar boek over schrijven ‘Het geheim van de schrijver’ las ik wel. Aangezien ik hier de komende drie weken het verhaal zal delen dat ik wou insturen voor de Renate Dorrestein prijs leek het me wel interessant om te weten te komen wie deze vrouw was.
Renate Dorrestein
Geboren in 1954 in Amsterdam was Renate Dorrestein een echte Nederlandse. Ze groeide op bij een vader als advocaat en een moeder die voor haar huwelijk onderwijzeres was. Haar leven verliep niet altijd over rozen. In 1981 verloor ze haar zus aan zelfdoding en ze is zelf lang ziek geweest. Ze leed aan ME en volgens wikipedia is dat Myalgische encefalomyelitis oftewel een met spierpijn gepaard gaande ontsteking van ruggenmerg en/of hersenen (en ook wel een vermoeidheidssyndroom). In 2018 overleed ze twee jaar na de diagnose van slokdarmkanker.
De schrijfster
Hoewel ze oorspronkelijk werkte als journalist, is ze altijd schrijfster geweest, als kind al. Het duurde jaren voordat iemand haar boeken wilde publiceren. Pas in 1983 (10 jaar na haar afstuderen) verscheen haar eerste roman ‘Buitenstaanders’. Doordat dit een succes werd, was ze vanaf dan schrijfster van boeken. Ze kreeg verschillende nominaties voor prijzen zoals de Libris Literatuurprijs, de AKO prijs, De trouw/NS publieksprijs en The International IMPAC Dublin Literary Award.
In 1993 kreeg ze de Annie Romein Prijs voor haar hele oeuvre (10 jaar na haar eerste boek, ik vind dat vroeg). Ze kreeg de Gouden Uil in 1997, de Vlaamse Inclusieve Griffel in 2010 en haalde de longlist van de Gouden Strop in 2018. Ze schreef 40 boeken op haar 35-jarige carrière. Ik denk dat we kunnen zeggen dat ze succesvol was…
Ze heeft ondertussen dus een prijs die naar haar vernoemd is maar de oorsprong hiervan kon ik niet echt terugvinden.
Schrijfroutine
Ze was duidelijk geen plotter, schreef niet volgens een schema, wist hoogstens waar ze naar toe moest schrijven en als vanzelf kwamen er dan personages naar boven. Dit betekent ook dat ze veel herschreef. Eén van haar boeken heeft ze 22 keer (!) volledig opnieuw geschreven. Ze vond dat helemaal niet erg omdat bij iedere versie duidelijker werd hoe het boek zou worden.
Haar werkroutine was behoorlijk saai: starten om tien uur tot een uur of half acht met tussendoor pauzes. Simpel dus, genoeg uren schrijven en dan komen die boeken vanzelf.