Info Boek

Titel: DOODGEWOON
Ondertitel: Euthanasie van Alzheimer tot Zelfbeschikking
Auteur: BARBARA CEULEERS
Verschijningsdatum: 28 februari 2024
Uitgeverij: Ertsberg B.V.
196 pagina’s

Waarover gaat het?

Barbara Ceuleers is de dochter van Jan Ceuleers, een bekende naam in de TV-wereld. Na de diagnose van dementie besloot haar vader gebruik te maken van euthanasie. Hij had zijn eigen moeder zien aftakelen aan dezelfde ziekte en wou dat zijn gezin besparen. Door de huidige wet moest deze euthanasie plaatsvinden voor hij zijn wilsbekwaamheid verloor en volgens zijn dochter was dit te vroeg. Dit boek is een pleidooi om de wet te wijzigen.

Interessantste weetje (citaat)

“Groot was de ontnuchtering toen bleek dat euthanasie enkel kan op een moment dat je nog lucide genoeg bent om te bevestigen dat je het nog wil – maar voor Mieke is elk zo’n moment te kostbaar, daar wil ze nog van genieten.”

Verworven wilsonbekwaamheid

Wat vond ik ervan? (review)

A – Life changing boek

Meer info over de oordelen: Non-fictie oordelen

Ik wist op voorhand dat dit een hard boek zou zijn. En dat was het ook. Niet alleen beschrijft Barbara Ceuleers tot in detail het afscheid van haar vader, er staan ook getuigenissen van anderen in die wel of niet voor euthanasie konden of willen kiezen. In het citaat zit zo’n getuigenis van de zus van iemand met jongdementie, Mieke. Mieke wil graag euthanasie als ze niet meer lucide is maar dan kan het dus niet meer. En het is dat waar Barbara Ceuleers ook tegen aan liep bij haar vader. Hij koos voor euthanasie op het moment dat de ziekte nog helemaal niet zo ver gevorderd was. Alle mooie momenten die zo nog zouden kunnen komen, zijn dan niet meer mogelijk.

Barbara Ceuleers schrijft duidelijk ook om te informeren. Ze wil het allemaal niet te emotioneel maken, ook al is het dat uiteraard wel. Het boek is zeer informatief, legt uit wat er nu kan en laat verschillende experten aan het woord over euthanasie en alles wat erbij komt kijken. De auteur probeert het af en toe luchtiger te maken met een grapje maar dat werkt niet zo heel goed (de grapjes zijn niet zo grappig…).

Euthanasie is een moeilijk thema en bij dementie al helemaal. Alhoewel het helemaal niet zo moeilijk moet zijn. Het is niet omdat er een mogelijkheid bestaat tot euthanasie dat iemand verplicht is om dit uit te voeren. En soms lijkt het alsof sommige tegenstanders hiervan uitgaan. De experten in dit boek en de schrijfster zijn zeer genuanceerd over het onderwerp maar ze zijn allen stellig: ook bij verder gevorderde Alzheimer (of een andere vorm van dementie) is het mogelijk om euthanasie op een correcte manier uit te voeren.

Het feit dat veel mensen zich er niet van bewust zijn dat een wilsverklaring enkel iets betekent als je in een onomkeerbare coma terechtkomt is confronterend. Vermoedelijk zijn velen er zich niet van bewust dat er eigenlijk niet zoveel geregeld is door die wilsverklaring.

Conclusie

Politici, wijzig die euthanasiewet zodat mensen zich niet langer verplicht voelen om euthanasie te plegen terwijl ze er nog helemaal niet klaar voor zijn (of bij baby’s geen euthanasie mogen plegen maar het stervensproces een lijdensweg moeten maken). Net als de schrijfster en de specialisten die erin aan bod komen, ben ik er vrij zeker van dat artsen, samen met familie en met de patiënt de beslissing kunnen nemen op een moment dat dementie in een verdere fase is gekomen. Iedereen die zelf willen kunnen beslissen op het einde van zijn leven, moet dit boek lezen.