Info Boek

Titel: FRIENDS, LOVERS EN HET GROTE VERSCHRIKKELIJKE DING
Ondertitel: een memoir
Auteur: MATTHEW PERRY _{Vertalers: Betty Klaasse en Marthe Philipse}
Verschijningsdatum: 01 november 2022
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
352 pagina’s

Waarover gaat het?

Matthew Perry kennen we allemaal als de gevatte Chandler Bing uit de beroemde serie Friends. In deze biografie vertelt hij over zijn gevecht tegen verslavingen aan alcohol, pijnstillers en sigaretten.

Interessantste weetje (citaat)

“Voor mij leek het misschien heel even een opwindend avontuur, maar al snel besefte ik dat ik te jong was om alleen te reizen en dat gewoon doodeng was (en bullshit). Kom me alsjeblieft halen! Ik was vijf. Zijn jullie gek geworden?”

1. Het uitzicht

Wat vond ik ervan? (review)

H – Af en toe langdradig

Meer info over de oordelen: Non-fictie oordelen

Het begin van deze biografie is nog wel oké maar het gaat redelijk snel bergaf, zowel met het leven van Matthew Perry als met het boek. 

Matthew Perry heeft geen eenvoudige kindertijd gehad (cfr. het citaat waarin hij als vijfjarige alleen op het vliegtuig wordt gezet). Hij zoekt een deel van zijn problemen in die kindertijd. Vooral de manier waarop hij (geen) relaties onderhoudt, wijt hij aan zijn jeugd. De focus op al zijn veroveringen leiden af en toe tot plaatsvervangende schaamte. Ik was niet bijster geïnteresseerd in al zijn seksuele avontuurtjes.

Onrechtstreeks verwijt hij zijn kindertijd ook de verslavingen (die een leegte moeten vullen) en zijn leven beheersen. Tegelijk geeft hij aan dat het een ziekte is die in zijn genen zit en waar dus niemand echt schuld aan heeft.

In het begin van het boek beschrijft hij zijn problemen nog op een manier die ‘fijn’ leest. Maar hoe langer het duurt hoe meer het op een klaagzang vol zelfmedelijden lijkt. Bovendien herhaalt hij regelmatig dezelfde verhalen. Enerzijds beschrijft hij heel duidelijk wat er misloopt en anderzijds negeert hij dat in alles wat hij doet.

Ik had de indruk dat de schrijfkwaliteit ook achteruit ging, maar dat kan ook te maken hebben met de inhoud. Het moet wel gezegd, hij slaagt er wel heel goed in om in woorden te zeggen wat iemand met een verslaving voelt, doormaakt. De wanhoop en de totale onmogelijkheid om neen te zeggen terwijl je wel weet dat je beter neen zou zeggen, is heel erg duidelijk. Het feit dat hij heel weinig verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden, doet je sympathie snel verdwijnen. Want hoewel hij af en toe wel letterlijk zegt dat hij verantwoordelijk is voor zaken, blijkt duidelijk uit al de rest wat hij schrijft dat hij het zo niet aanvoelt.

Conclusie

Doordat je weet wat er gebeurd is na het verschijnen van het boek, lijkt het hele boek een voorspelling van een aangekondigde dood. Het is gewoon een heel triestig verhaal. Af en toe beschrijft hij heel goed hoe het is om verslaafd te zijn maar op andere momenten is het gewoon tenenkrullend en niet zo heel goed geschreven.