Hij houdt haar iets steviger vast wanneer ze voor de deur staan en glimlacht haar bemoedigend toe. Het is de eerste keer dat zij zijn familie zal ontmoeten, ze is nerveus maar het is een positief gevoel. Na 6 maanden is ze vooral benieuwd geworden naar zijn achtergrond, naar waar hij vandaan komt. 
Het lawaai in de zaal verstomt van zodra ze binnengaan. Er klinkt één grote zucht alsof al die mensen tegelijk inademen. Hij fluistert, ‘Veel succes!’ en geeft nog een kneepje in haar hand maar laat haar dan los. 
Voor haar verschijnt een vrouw met kort blond haar, hagelwitte tanden en felblauwe ogen. ‘Ah eindelijk, Olivia is het zeker hé?’ 
Ze knikt maar krijgt geen kans om te antwoorden.
‘Al zes maanden vragen we Lucas om je voor te stellen en dan moeten we helemaal wachten tot vandaag! En kijk hier ben je dan. Zo’n verrassing!’ Ze opent haar armen en gaat langs Olivia’s lijf alsof ze een modepop is. Dan maakt ze met haar rechterhand cirkelbewegingen voor Olivia’s gezicht. ‘Speciaal!’

Van achter de vrouw komt een grote man, iets groter dan Lucas maar met exact dezelfde ogen, zacht lichtblauw. ‘Dag Olivia, let maar niet op Jeanine, ik ben Luc, welkom in de familie.’ Hij geeft haar een stevige handdruk en knipoogt voordat hij haar loslaat.
‘Dank je Luc, ik kijk ernaar uit om iedereen te leren kennen.’
‘Begin dan maar met oma Nicole!’ Een jong meisje met blonde krullen en dezelfde felblauwe ogen als zijn moeder, springt huppelend rond hen.
‘Hou op Ellen!’ Lucas slaat zijn zus vriendschappelijk op haar rug. ‘Maak je maar niet te veel zorgen over oma Nicole, ze kan scherp uit de hoek komen maar heeft een hart van goud. Ze zal dol op je zijn.’ Toch merkt Olivia dat Lucas nerveuzer wordt.

Onderweg naar oma Nicole wordt ze gegroet door neven, nichten, tantes en ooms. Hoewel ze vriendelijk zijn, kijken ze haar allemaal vreemd aan. Ze wrijft discreet met haar vinger over haar tanden maar er lijkt niets te hangen.
Dan ziet ze haar, aan het hoofd van de tafel, een vrouw met grijs haar, krom in haar stoel met het grijze hoofd naar beneden. Ellen loopt ernaar toe en roept tegen de oude vrouw, ‘Oma Nicole, Lucas is hier met zijn lief, Olivia!’
De vrouw lijkt te ontwaken uit een diepe droom en kijkt verdwaasd rond. Totdat ze Olivia ziet, haar blik blijft op haar rusten. Lucas geeft haar een klein duwtje maar de starende kille blauwe ogen doen haar blokkeren. Lucas glimlacht, bijt op zijn lip en wrijft continu in zijn handen. ‘Oma Nicole, dit is nu Olivia.’
Oma kijkt verstoord naar Lucas maar kijkt dan met haar harde kille ogen terug recht in de ogen van Olivia. Lucas neemt haar hand vast. De hele zaal is muisstil. 
Ze kucht en schudt dan haar hoofd, ‘Neen, ze heeft bruine ogen.’ 
En Olivia voelt hoe Lucas haar hand loslaat.

Achtergrond

Bovenstaand verhaal schreef ik voor de Nederlandse boekenweek. Het thema van de boekenweek was ‘Bij ons in de familie’, het verhaal mocht maximaal 500 woorden zijn en de winnaar kreeg 1000 euro. De moeite waard om het te proberen vond ik. Ik won niet maar deel wel graag het verhaal.