Stemmen uit het verleden – Sarah Harrison

Info boek

Titel: STEMMEN UIT HET VERLEDEN
Auteur: SARAH HARRISON Vertaler: Hansje Hardenberg
Verschijningsdatum: 1984
Uitgeverij: Van Holkema en Warendorf
357 Pagina’s

Korte samenvatting

Kate vertrekt uit Kenia, de plaats waar ze opgroeide bij haar adoptieouders en -broer. Ze keert, samen met diezelfde broer, terug naar Engeland haar geboorteland en daar maakt ze kennis met de ruimere adoptiefamilie. Als 20-jarige zoekt ze haar weg in het leven en dat betekent ook verliefd worden. Voordat de tweede wereldoorlog begint, trouwt ze met Lawrence Drake, een legerofficier. Maar er smeult iets tussen haar en Bill Maguire, de grote liefde van haar tante Dulcie.

Beste zin

“Maar ondanks haar vierenveertig jaar was haar haar nog ravenzwart, bleef haar lange gestalte recht en slank en haar houding van ongekunstelde vrolijkheid en optimisme. … Kate realiseerde zich ineens pijnlijk duidelijk hoezeer ze haar zou missen.”

Hoofdstuk 1, pagina 10

Oordeel

F = Een leuk verhaal zonder extra

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Ik was me er niet van bewust toen ik startte met lezen dat ook dit over de tweede wereldoorlog zou gaan. Het was echter een heel ander boek dan dat van vorige week. In dit boek stonden de romances centraal en niet de oorlog. En dat is dus het verschil tussen een romantisch boek en een boek met een romantisch verhaal…

De beste zin illustreert de schrijfstijl van de auteur. Er zijn mooie beschrijvingen van mensen en landen zonder dat ze te lang duren. Het is vreemd hoe je als lezer vlot van het éne personage naar het andere springt zonder dat het stoort. Je weet alles van iedereen. Hierdoor zat ik wel niet zo hard in het boek. Op de één of andere manier leefde ik minder mee met de personages zoals ik dat in andere boeken kan doen. Maar het is wel een goed verhaal, er zitten verschillende lagen in. Je wil weten hoe het afloopt wanneer ieder personage van de dingen op de hoogte zal zijn die je als lezer al van in het begin weet.

Twee puntjes van kritiek heb ik wel. Ten eerste beschrijft de auteur sommige gebeurtenissen heel uitgebreid (het moment dat ze samen met haar grootvader uit het Olympisch stadium wegloopt) terwijl andere maar enkele zinnen omvatten hoewel ze heel ingrijpend zijn (zoals het overlijden van het kindje van één van de beste vriendinnen tijdens een bombardement). Dit maakt dat ik ook niet zo emotioneel geraakt werd door dit boek, ondanks de hartverscheurende belevenissen en beslissingen die de personages maken.

Daarnaast vond ik de titel en de cover van het boek helemaal niet passen bij dit boek. Het hoofdpersonage in het boek ziet er helemaal anders uit dan op de cover en er is een link met het verleden maar het gaat toch vooral over het nu. (Misschien snap ik de titel gewoon niet)

Conclusie

Een goed verhaal dat goed geschreven is maar het is net niet meeslepend genoeg. Ik miste connectie met de personages. Het is de eerste keer dat me opvalt dat zo’n alwetende verteller (zie ook mijn blog van maandag over perspectief) er inderdaad voor zorgt dat je alles vanop een afstand leest.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *