Info boek

Titel: HET 3E SLACHTOFFER
Auteur: LISA GARDNER _{Vertaler: Karina Zegers de Beijl}
Verschijningsdatum: 30 januari 2001
Uitgeverij: The House Of Books
334 Pagina’s

Korte samenvatting

In Bakersville, een rustig dorpje in Oregon, gebeurt het onwaarschijnlijke. De 13-jarige Danny, leerling van de kleine dorpsschool, heeft twee meisjes en de computerjuf doodgeschoten. Dit drama roept bij de plaatselijke agent Rainie Connor vreselijke herinneringen op aan haar eigen verleden. Omdat Danny de zoon is van de sheriff leidt zij onverwacht het moordonderzoek. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is dan een massamoord door een eenzame jongen. Ook Rainie is niet veilig.

Beste zin

“Hij durfde er wat om te verwedden dat ze zichzelf niet had toegestaan te huilen. Dat was een slecht teken. Soms was het goed om na een lijkschouwing te huilen. Het was de enige manier om de pijn te verwerken.”

Hoofdstuk 16, Donderdag 17 mei, 06.33 uur

Oordeel (review)

F = een leuk verhaal zonder extra

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Dit boek begint veelbelovend. De onverwachte massamoord in een slapend dorpje doet heel veel vragen rijzen over het waarom. De aankondiging op de cover en achterflap gaat vooral over het feit dat het boek zeer spannend is maar dat heb ik een beetje gemist. Er zijn wel spannende momenten maar het was voor mij geen nagelbijter.

Het hele boek draait vooral rond het onderzoek en beetje bij beetje komt het verleden van agente Rainie naar boven. Het is wel mooi hoe alle puzzelstukjes uiteindelijk in elkaar vallen en duidelijk wordt wat er precies gebeurd is. Maar ik miste iets. Ik kan het niet zo goed benoemen maar ik voelde weinig connectie met de personages, noch met de slachtoffers noch met de daders noch met de agenten. Ik weet niet goed aan wat het lag. Het boek is zeker goed geschreven en het verhaal is ook de moeite waard maar voor mij ontbrak er dus iets. 

In de ‘beste zin’ gaat het bijvoorbeeld om een zeer moeilijk moment dat voorbij is, de lijkschouwing op de twee vermoorde meisjes. Maar doordat het op deze manier (een derde persoon die de reactie van Rainie, de agente die erbij was, beoordeelt) wordt beschreven, voel je niet echt mee met Rainie. Misschien werd er te veel beschreven in het boek en te weinig getoond, kon ik te weinig mee ervaren met de personages?

Conclusie

Op zich een goed verhaal dat niet slecht geschreven was maar er ontbrak iets om me echt mee te slepen. Terug een fysiek boek voor de liefhebbers.