Ik lees zowel fictie als non-fictie-boeken maar in schrijven beperkte ik me tot nog toe tot fictie. Ik heb ook nog nooit de behoefte gevoeld om een non-fictie boek te schrijven. Alhoewel het me wel een fijn idee lijkt om in een onderwerp te duiken en daar dan een interessant boek over te schrijven. In deze b log zoek ik uit waar het verschil zit tussen het schrijven van een non-fictie en een fictieboek. Wie weet komt er dan een non-fictieboek in mijn projecten…

Kennis

In eerste instantie zou je denken dat je bij een non-fictieboek veel meer kennis moet opdoen dan bij een fictieboek. Maar onderschat de kennis die nodig is voor een fictieboek niet. Als je een verhaal laat afspelen in een bepaalde stad of in een bepaald milieu of als je personage een bepaald beroep uitoefent, dan moet je daarover voldoende kennis opdoen. Je kan geen verhaal schrijven over een postbode en die dan laten vertrekken naar zijn werk om 9 uur. Het is uiteraard een heel ander soort kennis, zeker minder diepgaand. Je moet bij een fictieboek net genoeg weten om geloofwaardig te zijn. Bovendien kan je er al eens naast zitten in een fictieboek, het is namelijk niet echt… 

Bij non-fictie is de kennis het verhaal. Als er fouten in zitten, zal iemand het merken en dat is niet goed. Bovendien moet je iets te vertellen hebben dat andere mensen nog niet of nog niet zo goed als jij verteld hebben. Want anders ben je gewoon een ander boek aan het overschrijven en dat mag niet…

Onderwerp

Een tweede belangrijk verschil is het onderwerp van je boek. Bij een roman heb je een bepaald thema: liefde, spanning, historisch drama, fantasy, etc. Je kiest er eentje (of misschien twee) uit en je schrijft een verhaal binnen dat thema. 

Bij een non-fictie boek is het de bedoeling dat er een specifiek onderwerp is waar je iets over wil vertellen. Dat kan gaan over een vaardigheid (schrijven bijvoorbeeld), over wetenschap (DNA bijvoorbeeld), over iets actueels, over geschiedenis, enzovoort.

Het zal bovendien maar geloofwaardig zijn als je een expertise hebt in het onderwerp. Als ik een non-fictie over auto’s schrijf, zal ik vermoedelijk weinig lezers hebben. Ik kan amper een BMW van een Dacia onderscheiden en weet zo goed als niets over wat er zich onder de motorkap bevindt. Ik kan daarentegen wel een verhaal schrijven over een garagist die onverwacht een schitterende oldtimer met pech in zijn garage krijgt, vanalles in de auto vindt waardoor hij verliefd wordt op de eigenares en haar daarna stalkt omdat ze niet op zijn avances ingaat. (Hmm, misschien een nieuw idee?).

Onderwerp is dus cruciaal bij het schrijven van een non-fictie boek, net zoals bij fictie maar dan anders.

Stijl

De stijl van een non-fictie boek lijkt helemaal anders dan dat van een fictieboek. In een non-fictie boek verwacht men een beetje ernst en niet te veel verhaaltjes. Anderzijds is non-fictie geen onderzoeksartikel. Het is niet de bedoeling dat het enkel leesbaar is voor professoren of experten in het veld. Het blijft een boek en dat boek wil een ruimer publiek aanspreken dan enkel de collega’s in het werkgebied. Dus oké een non-fictie moet ernstig zijn maar heeft toch een mooie vertelstijl nodig, een eigen stem. Net zoals fictie dus.

Conclusie: een non-fictie boek schrijven is iets helemaal anders dan een fictieboek schrijven en toch ook weer niet.