Zuidenwind – Norman Douglas

Info boek

Titel: ZUIDENWIND
Auteur: NORMAN DOUGLAS Vertaler: Johan Hos
Verschijningsdatum: 7 december 2017 (e-book, oorspronkelijk 1917)
Uitgeverij: Van Oorschot
424 Pagina’s

Korte samenvatting

Mijnheer Heard, oftewel bisschop Heard, komt aan op het eiland Nepethe. Hij is onderweg van zijn missie in Afrika naar zijn thuisland Engeland maar zijn familie maakt zich zorgen over een nicht die op het eiland verblijft. Dus is mijnheer Heard akkoord gegaan om op zijn weg naar huis bij haar langs te gaan. Mogelijk brengt hij haar en haar pasgeboren baby terug mee naar Engeland. Op het eiland heerst een sterke zuidenwind en die heeft blijkbaar een vreemd effect op veel van zijn bezoekers.

Beste zin

“De weinige overgebleven winkeliers hadden een air van soezerige welwillendheid. Zelfs de stenen straalden vrede uit. Een milde, aristocratische atmosfeer doortrok de door de wereld vergeten, in het groen gevatte roze behuizingen…”

Hoofdstuk 9

Oordeel (review)

P = Jammer van het verhaal

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Voor mij was dit een geen goed boek omdat ik niet begreep waarover het ging. De korte samenvatting klopt maar eigenlijk gaat het daar niet over. Het is een opeenvolging van gesprekken, gedachten, kleine gebeurtenissen zoals een boottocht en ja, er gebeurt een moord maar ook dat leidt nergens echt toe. 

Ik weet dus niet hoe dit boek ooit in mijn digitale bibliotheek terecht is gekomen. Het was weer een les om eerst de achterflap te lezen. Halfweg ben ik die gaan lezen omdat ik nog steeds geen idee had waarover dit boek ging of wat voor boek het was. Dan werd me pas duidelijk dat dit blijkbaar het bekendste boek van de betreffende schrijver is. Het heeft bovendien altijd al voor beroering gezorgd tussen bewonderaars en bestrijders. Ik ben het helemaal eens met de criticasters, dit boek gaat nergens over. Er zijn heel veel personages waarvan sommige maar even in beeld komen maar blijkbaar wel relevant genoeg zijn om er pagina’s aan te spenderen en er dan nooit meer op terug te komen. 

Ik kon helemaal niet volgen wie nu wat was en waarom die op het eiland was of in welke sociale klasse die actief was of net niet. Het was een soep voor mij. Ook de vele uitgebreide beschrijvingen zoals in de  ‘Beste zin’ stoorden mij zodanig dat ik hele stukken maar schuin heb gelezen. Ik was dolgelukkig toen het boek uit was, want het was dan ook nog eens een veel te dik boek…

Conclusie

Helemaal niet mijn dada maar misschien is dit voor anderen topliteratuur. Vladimir Nabokov hield er bijvoorbeeld wel heel erg van. Sommige lezen er zelfs humor in. Ik vond het vooral heel erg veel woorden die nergens toe leidden, maar zoek het gerust zelf uit…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *