Begin januari vertelde ik over de boekstructuur met de gevleugelde naam ‘Saving the cat’. Aangezien mijn boekprojecten nogal vaak een romantische inslag hebben, heb ik ook eens ‘Romancing the beat’ gelezen. In dit korte boekje biedt Gwen Hayes, de schrijfster, een aparte structuur voor romantische boeken. De structuur omvat zo’n 20 “beats” (Romancing the BEAT, heb je het? ;-)) oftewel 20 belangrijke momenten in een romantisch verhaal.

Wat zijn romantische boeken?

Voordat we naar de structuur gaan kijken, is het goed om te weten waarover het gaat bij romantische boeken. Het is vooral belangrijk om als schrijver (en ook als lezer) te beseffen dat er bij een romantisch boek een belofte gedaan wordt: het boek loopt goed af. Als het niet goed afloopt dan is het geen romantisch boek.

Het thema van een romantisch boek is, hoe kan het ook anders, romantiek. Als er een ander thema speelt zoals mysterie, thriller, geschiedenis, etc., dan is er hoogstens sprake van een romantisch verhaal. In een romantisch boek staat de romantiek centraal.

Daarnaast zijn er natuurlijk twee hoofdpersonages die verliefd moeten worden op elkaar. Maar dat gaat niet vanzelf. Er moet bij elk van de hoofdpersonages een reden zijn waarom ze niet verliefd mogen of kunnen zijn (op elkaar). Ze hebben een probleem waardoor ze zich niet makkelijk kunnen binden. Of ze passen niet bij elkaar. Of ze hebben tegenovergestelde doelstellingen. Of alles tegelijk.

Dit is dus de kern van een romantisch boek: twee hoofdpersonages worden ondanks alles verliefd op elkaar en alles in het boek leidt tot het ‘ze leefden nog lang en gelukkig’-einde.

Onderdelen van een romantisch boek

In het boek stellen ze 20 ‘beats’ voor die allemaal in een romantisch boek moeten voorkomen. Het lijkt niet zo strikt als bij ‘save the cat’ want het maakt niet zoveel uit in welke volgorde de fases voorkomen, zolang ze maar gebeuren.

De introductie van de hoofdpersonages en hun ontmoeting zijn de enige die logischerwijze eerder aan het begin van het boek plaatsvinden. Een leuke tip vond ik de vraag ’Hoe zouden de hoofdpersonages aan hun kinderen het verhaal van hun ontmoeting vertellen?’ Dit helpt om te bepalen hoe die eerste ontmoeting moet verlopen.

De fase ’in geen geval’ komt twee keer voor. Het zijn die momenten waarin de personages heel duidelijk zeggen dat ze nooit met het andere hoofdpersonage samen zullen zijn. Maar aangezien het goed moet aflopen, zijn er ook momenten van ‘groeiend verlangen’ en ‘twijfel’ waarin de liefde groeit. Uiteindelijk is er ook altijd een moment van ‘scheiding’ waarna het lijkt alsof het nooit meer goed zal komen (cfr. Dark Night of the Soul in Save the cat).

Het einde van een romantisch boek ligt ook altijd redelijk vast: Eén van de hoofdpersonage (of allebei) maakt een groot gebaar waarna ze elkaar de liefde verklaren en het ‘we leven nog lang en gelukkig’ zich eindelijk en volledig verwacht aandient.

Het lijkt allemaal zo voorspelbaar en dat is het ook. En toch vind ik zo’n boeken altijd geweldig, tenminste als ze goed geschreven zijn…