Info boek

Titel: IN DE BAN VAN DE HARTSTOCHT
Auteur: JANET DAILEY _{Vertaler: Willy Montanus}
Verschijningsdatum: 1979
Uitgeverij: Zuid-Hollandsche Uitgeversmaatschappij
269 Pagina’s

Korte samenvatting

Sheila trouwt, tegen de zin van haar ouders, met Brad, de jongen waar ze stapelverliefd op is. Direct na haar huwelijk heeft ze spijt. Brad blijkt helemaal niet te zijn zoals ze had gedacht. Hun huwelijksreis in Mexico start met een helse huwelijksnacht voor Sheila. En alsof dat niet genoeg was, worden ze ook de dag nadien ook nog overvallen in the middle of nowhere. Brad overleeft het niet. Sheila kan de overvallers overtuigen van het feit dat haar ouders veel geld zullen willen betalen voor haar terugkeer waardoor ze haar levend meenemen. In de verborgen schuilplaats van de ontvoerders leert ze de groep van heel dichtbij kennen. 

Beste zin

“Sheila had het waanzinnige, overweldigende gevoel dat een of andere kracht haar achterover drukte, haar neerlegde naast het vuur om verleid te worden zonder dat ze het erg vond.”

Hoofdstuk 11, pg 115

Oordeel (review)

P = Jammer van het verhaal

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Dit is gewoon een heel fout boek. Ook al noemt google het een romantisch boek, het is het niet. En het is geen fout boek door de vele expliciete seksscènes, die er wel net te veel zijn, maar door het verhaal. Een meisje van 19 wordt verkracht door haar ontvoerder (haar tweede seksuele ervaring) en geniet er zo van dat ze stapelverliefd wordt. In welke wereld zou dit ooit gebeuren?

De ‘beste’ zin is zo’n illustratie van hoe dit meisje zich voelt op het moment dat de man, wiens bende haar – weliswaar onaangename – nieuwe echtgenoot doodschoot voor haar ogen, haar aankijkt. Ze is niet bang, boos, wanhopig, neen ze wordt verliefd. Oh ja want dat is geloofwaardig (=ironie). En het is niet dat ik een stationsromannetje niet leuk kan vinden, maar dit was gewoon een slecht bedacht verhaal.

Voor de rest is het niet slecht geschreven. Hier en daar wat te veel woorden en het feit dat mannen die zich niet wassen, blijven ruiken naar muskusachtige mannengeur, kan ik me toch ook niet voorstellen. Ik kon alleen maar denken, die moeten ondertussen toch stinken.

Conclusie

Janet Dailey is blijkbaar een heel succesvolle schrijfster geweest en dit boek was het eerste waarmee ze de top van de bestsellerslijst haalde. Mij kon het niet bekoren. (Een fysieke kopie beschikbaar tot het in de prullenmand beland)