Info boek

Titel: DE ONGRIJPBARE MRS. POLLIFAX
Auteur: DOROTHY GILMAN_{Vertaler: M. Slagt-Prins}
Verschijningsdatum: 01 januari 1971
Uitgeverij: Bruna Pockethuis B.V.
192 Pagina’s

Korte samenvatting

Mrs. Pollifax wordt opnieuw gerecruteerd door de CIA. Deze keer sturen ze haar naar Bulgarije, een land achter het ijzeren gordijn. Als amateurspion, moet ze enkele paspoorten geven aan een groep revolutionairen. Op het eerste zicht loopt dat goed maar dan komt er een bijzondere situatie op haar pad. De oudere dame slaagt er niet in zich niet te bemoeien en lapt daarbij de regels van de professionele CIA deskundig aan haar laars.

Beste zin

“Toen ze de brug overstak, liet ze daarmee de prettige, gezellige geluiden van de stad achter zich en betrad ze een vreemde wereld van landelijke stilte. De smalle weg was niet verlicht. Voor haar verrees de maan boven de Tsarawets-berg zodat de eenzame torens van de oude vesting een donker silhouet vormden.”

Hoofdstuk 12, pagina 79

Oordeel (review)

C = Geweldig fijn leesbaar boek

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

De boeken over Mrs. Pollifax zijn geschreven in een ander tijdperk (de jaren 70) en dat merk je wel een beetje. Het ijzeren gordijn en de spionagepraktijken van toen zijn al even verleden tijd. Alhoewel het nieuws van vandaag brengt ons af en toe terug naar die tijd. Het verhaal is een klassieker: ‘amateur-detective redt de wereld’. Maar de schrijfster brengt het op een goede manier.

Mrs. Pollifax is een amateur-spion van de bovenste plank. Bovendien vond ik het indrukwekkend hoe de auteur erin slaagt om een land als Bulgarije in 1971 zo mooi te omschrijven. Ik had bijna zin om erheen te gaan. Je leest daarvan een illustratie in de beste zin.

Normaal ben ik niet zo’n fan van spionageverhalen maar deze las heel vlot. Vermoedelijk speelde het ook wel een rol dat het spionage stuk niet zo belangrijk was in dit verhaal en ook een beetje weghad van een mysterie. Het einde en de apotheose is uiteraard totaal ongeloofwaardig maar dat is niet erg. Zo hoort het een beetje in dergelijke verhalen.

Conclusie

Dit is een leuk geschreven boekje, niet te lang, niet te spannend maar wel gezellig. Ik heb hier nog een paar boekjes liggen van de hand van Dorothy Gilman en die ga ik zeker ook eens lezen. (Dit boek is in tweevoud beschikbaar op papier voor de liefhebbers.)