Info Boek

Titel: REBELS
Ondertitel: Het verzet van 75-plussers
Auteur: ANN PEUTEMAN
Verschijningsdatum: 26/10/2022
Uitgeverij: Vrijdag
208 pagina’s

Waarover gaat het?

Ann Peuteman laat in dit boek de groep 75-plussers letterlijk aan het woord. Deze ouderen zeggen vooral dat ze effectief nog iets te vertellen hebben. Het gaat over wat ze willen, over wat ze wel nog kunnen en waarover ze nog dromen. In het boek komen alle “soorten” ouderen aan het woord. De alleenwonende, de samenwonende (met of zonder zorgbehoevend partner), de serviceflatbewoner of de bewoner van een woonzorgcentrum, allemaal vertellen ze dat ze meer zijn dan alleen maar oud. 

Interessantste weetje (citaat)

“Doe je je mond niet open, dan kun je ook niet verwachten dat de mensen raden wat je denkt.”

(Berenice Devoldere)

Wat vond ik ervan? (review)

C – Boeiend geschreven

Meer info over de oordelen: Non-fictie oordelen

Dit is een heel mooi boek, wat misschien een vreemde beschrijving is van een non-fictie boek. Het gaat echter om verhalen van echte mensen en daardoor is het bijna net zo leesbaar als een fictieboek. Elke getuige krijgt zijn of haar eigen hoofdstuk. In een 20-tal (e-book)-pagina’s leer je iemand met zijn of haar levensverhaal kennen. Je ziet de personen voor je. Als we geluk hebben, worden we allemaal oud en dus denk je bij de getuigenissen automatisch: “zo wil ik ook worden” of omgekeerd, “zo wil ik zeker niet worden”.

Bijna elke oudere had een interessant weetje dat als citaat in aanmerking kwam voor ‘interesantste weetje’. De uitspraak van Berenice Devoldere is er eentje dat overal en voor iedereen bruikbaar is. En dat is net de boodschap van dit boek: er valt veel te leren van 75-plussers, zij hebben een ervaring die ook voor anderen nuttig blijft. Een aantal clichés vliegen in dit boek de deur uit. Het feit dat een oudere die alleen woont per definitie eenzaam is, is er zo eentje. Dat is duidelijk niet noodzakelijk het geval. 

Ik vond het goed om te zien dat het boek ook doet waar het zelf voor pleit. In één verhaal zegt een oudere bijvoorbeeld ‘maar daar wil ik niet meer over praten’ en je bent direct nieuwsgierig naar het verhaal. Maar de oudere beslist in deze zelf en er wordt dus ook niet dieper op ingegaan. Er is geen druk om er toch over te praten want ouderen kunnen zelf beslissen wat ze willen delen. 

Het is confronterend om te lezen dat veel onder hen aangeven dat ze na hun (al dan niet verplicht) pensioen ineens niet meer worden gezien als volwaardige deelnemers van de maatschappij. Maar ook geruststellend dat de onvermijdelijke fysieke achteruitgang niet het einde van het leven betekent.

De schrijfster brengt hier elke oudere met respect in beeld. Af en toe worden de getuigenissen onderbroken om een beetje extra duiding te geven maar dat had naar mijn aanvoelen niet gehoeven. Het bracht niet zoveel extra toegevoegde waarde en op de één of andere manier geeft het een boodschap mee dat de informatie van de ouderen zelf onvoldoende is. Iets wat ze net wilden ontkrachten met dit boek.

Conclusie

Dit is een zeer fijn vlot leesbaar boek. Je leert al die ouderen kennen zonder oordeel. Elke mening mag er zijn. Iedereen is anders, ook als je oud bent. De manier waarop de getuigenissen vorm gegeven zijn, zorgt ervoor dat je echt een beeld hebt van de persoonlijkheid van de oudere en dat is schitterend gedaan. Een aanrader voor iedereen die ooit iemand ouder dan 75 tegenkomt, voor iedereen dus…