Info boek

Titel: DE BEWAKER
Auteur: PETER TERRIN
Verschijningsdatum: 03 oktober 2014 (oorspronkelijk 2009)
Uitgeverij: Uitgeverij De Bezige Bij (tweede editie – oorspronkelijke versie De Arbeiderspers)
161 pagina’s

Korte samenvatting

In de bewaker volgen we het leven van Michel. Michel is één van twee bewakers in een appartementsgebouw met 40 heel erg luxueuze appartementen. Ze bewaken het gebouw vanuit de kelder wat de enige ingang is. Op een dag vertrekken 39 van de 40 bewoners. Het is onduidelijk wat er precies is gebeurd. De bewakers krijgen ook geen enkele indicatie vanuit hun opdrachtgever ‘de organisatie’ dat er iets veranderd is aan hun opdracht. Ze blijven hem dus uitvoeren zoals het hoort, ook als er steeds minder leveringen van eten en drinken komt. Bij de komst van een derde bewaker wankelt hun overtuiging niet en blijven ze gefocust op het uitvoeren van hun taak. Uiteindelijk gaan ze op zoek naar 40ste bewoner en verlaten voor het eerst hun kelder om hem te redden. 

Beste zin

“Ik heb tijdens mijn hele opleiding niets over steekproeven vernomen. Niemand heb ik er ooit met een woord van horen reppen. Na een paar seconden lijkt het daarom heel aannemelijk dat ze bestaan.”

(Deel I, Hoofdstuk 5)

Oordeel

 = Net niet perfect

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

De eerste helft van het boek las ik in één ruk door, ik kon het boek amper neerleggen. Ik werd in het boek getrokken door zinnen zo als de bovenstaande. Het op zich saaie concept van twee bewakers die een hele dag dezelfde toer lopen en dezelfde dingen doen, wordt op zo’n manier beschreven dat je niet anders kan dan verderlezen. Na mijn eerste leessessie zat ik dan ook bij een A-beoordeling. Je voelt het al aankomen, hoe verder ik in het boek kwam, hoe lager mijn enthousiasme werd. In de beschrijvingen online spreekt men over het feit dat het boek een allegorie is over oorlog en vrede. En waarschijnlijk kan je inderdaad het verhaal op die manier uitleggen maar ik heb geen zin in diepgaande analyses als ik non-fictie boeken lees. Ik wil dan gewoon een verhaal lezen. Dus hoewel ik benieuwd bleef naar wat er nu precies gebeurd was en hoe het er nu buiten de kelder uitzag, bevestigde het boek meer en meer de aankondiging van symbolisme. Het werd me uiteindelijk iets te abstract. En het vervelende was dat mij helemaal niet duidelijk geworden is wat er nu eigenlijk gebeurd is. De euforie van de eerste 100 pagina’s verdween dan ook verder in het boek. De schrijfstijl van de auteur is echter wel aantrekkelijk gebleven want ik bleef uitkijken naar het moment dat ik kon verder lezen.

Conclusie

Prachtig geschreven boek. Hoe de auteur er in slaagt om te blijven boeien terwijl er niets gebeurt, vind ik fantastisch. Bovendien zijn sommige zinnen (cfr. beste zin) gewoon grappig. De irrationaliteit van de gedachten van Michel zijn af en toe hilarisch. Ik blijk echter niet zo in het symbolisme te zijn, dat vergt te veel van mijn brein. Dus de hoop dat er een duidelijk afgelijnd verhaal zou zijn, werd niet vervuld waardoor ik toch teleurgesteld was. Niettemin was dit mijn eerste boek van Peter Terrin maar zeker niet mijn laatste. Ik zocht zijn andere boeken al op en twijfel nog tussen Yucca, Monte Carlo en Post Mortem als eerstvolgende. Wordt vervolgd.