Info boek

Titel: VERGEET ME NIET
Auteur: MHAIRI MCFARLANE _{vertaler: Karin Schuitemaker}
Verschijningsdatum: 07 januari 2020
Uitgeverij: Harpercollins
384 pagina’s

Korte samenvatting

Georgina is een jonge dertiger. Haar leven ziet er niet uit zoals ze zou willen. Na haar ontslag in een rotjob als serveerster gaat ze onverwacht langs bij haar vriend. Hij wordt snel een ex-vriend gelet op de zeer compromitterende positie waarin hij zich bevindt. Daar bovenop kan Georgina haar huisgenoot niet uitstaan (een wederzijds gevoel) en bevestigen haar moeder en zus constant dat haar leven nergens toe leidt. In een nieuwe job – terug in een café – komt ze haar jeugdliefde tegen. Hij lijkt haar niet te herkennen wat voor Georgina hard binnenkomt want zelf had ze het in therapie over deze liefde. Het gaat dus niet zo goed in het leven van het hoofdpersonage. Haar ex-vriendje (uit de compromitterende positie) laat haar niet zomaar los waardoor de jeugdliefde (van het café) af en toe de held kan zijn en de gevoelens van vroeger terug lijken te keren. Zelf stapt ze uit haar comfortzone door deel te nemen aan een optreden waarvoor ze haar schrijftalent kan bovenhalen. Doorheen het boek wordt ze volwassen en leert ze om te gaan met haar geheime verleden en het moeilijke heden.

Beste zin

In de stilte zegt mam iets wat ik nooit uit haar mond had gedacht te horen. ‘Georgina, heb je sigaretten bij je?’

(einde hoofdstuk 30)

Oordeel

J = niet slecht maar met enkele gebreken

Meer info over de oordelen: fictie oordelen

Voor mijn eerste boekreview had ik graag een A gegeven maar we weten allemaal hoe weinig boeken zo verslavend zijn dat je ze enkel neerlegt om te eten en te douchen. In dit boek werd ik pas halfweg meegetrokken door het verhaal en dan nog door een subplot over de moeder van Georgina. Ik vond hoofdstuk 30 waarin de moeder van Georgina even in het midden van de belangstelling staat dan ook het beste, en ziedaar de gekozen zin. Het was de eerste keer dat ik het gevoel had “benieuwd hoe dat afloopt”. In de rest van het verhaal kon ik nooit helemaal inkomen. Er waren voor mij te veel stukken ongeloofwaardig: het niet herkennen van een klasgenoot (ook niet na een expliciete vraag), wel naar een therapeut gaan maar een traumatische ervaring niet bespreken, een rijke grote liefde waarvan niemand in de schooltijd wist dat hij rijk was, enzovoort. Ik miste ook wat het hoofdpersonage wil: wil ze schrijver worden of komiek? is ze ambitieus? Wil ze slimmer worden? Wil ze trouwen? Het blijft allemaal een beetje vaag. De schrijfstijl van Mhairi McFarlane is wel ok. Ik had nooit het gevoel dat het langdradig was of te makkelijk was geschreven. Hier en daar had ik wel het idee dat er net iets te hard gezocht is naar een mooi woord, ook als de context het niet nodig had.

Conclusie

Het is, zoals beloofd, een klassiek romantisch verhaal dus daar stelt het alvast niet teleur. Het was naar mijn aanvoelen wel te ver gezocht en ondanks dat de schrijfstijl niet storend was, werd ik ook niet meegetrokken door de woorden. Ik moest mezelf dan ook af en toe verplichten om eerst dit boek uit te lezen voor ik aan een ander begon. Ik zal de komende periode geen boeken meer lezen van deze schrijfster en dat zegt mogelijk meer dan alle woorden die hierboven staan…